Display to small

Deinde ostendendum est quod solutiones EORVM ad rationes pro hac parte adductas non ualent. VNVS enim dixit ad primam rationem quod procedebat secundum cursum nature, set Deus poterat facere contrarium. Set istud non soluit, quia, ut arguebatur, non ¹ ens non potest cognosci quacumque potentia primo sub ratione non entis; item per eandem rationem nec ens in potentia, cum habeat rationem non entis respectu actus, nisi per ens in actu secundum quod huiusmodi, que cognitio est intuitiua. Que ratio, si non sufficiat, addo aliam. Sicut scientia secundum potentiam refertur realiter ad scibile secundum potentiam, ita scire in actu refertur ad scitum in actu realiter nec ab hoc uidetur quod possit priuari quacumque uirtute, cum DOCTORES concedant quod licet ² Deus possit facere intelligere sine obiecto in ratione mouentis, non tamen sine ratione termini correlatiui; set ad obiectum quod non est in actu realiter non potest esse realis relatio; ergo primum intelligere non potest esse nisi ad ens in actu secundum quod huiusmodi. Et si dicatur quod per eandem rationem nec alia intelligere essent nisi de ente in actu, dicendum quod non sequitur, quia sufficit quod intelligere habeat realem relationem ad primum obiectum a quo tota intellectio deducitur. ALIVS dixit ad hanc rationem quod aut intelligitur de cognitione eiusdem potentie aut alterius. Et istud non ualet, quia illud intelligo sub distinctione, scilicet quod impossibile est cognitionem abstractiuam habere de aliqua re nisi precedente intuitiua, siue eiusdem potentie siue alterius, siue eiusdem obiecti siue alterius; oportet tamen esse aliquam intuitiuam ex qua illa deducatur.