Display to small
Rotate your device or try a larger display
Ad secundam responsum fuit quod abstractiua in Deo de rebus creatis non est perfectior quam intuitiua, quia essentia diuina representat res absentes omni modo quo possent representari si essent presentes. ALIVS dixit quod distinctio intuitiue et abstractiue non habet locum in cognitione diuina, quia res create, que quandoque possunt esse presentes realiter et quandoque absentes, non habent rationem obiecti terminantis cognitionem diuinam, cum tamen distinctio abstractiue et intuitiue sumantur penes condiciones obiecti terminantis cognitionem. Teneo, sicut prius, quod cognitio 1 abstractiua de Deo, qualem ISTI ponunt, non potest communicari puro uiatori, nec rationes facte contra hoc concludunt nec facte pro hoc sunt solute. Quod patet primo discurrendo per rationes contra hoc factas.
Cum enim primo dicitur quod quando due cognitiones sunt per ordinem se habentes, intellectus potest ferri super unam sine alia, falsum est loquendo generaliter, quia non plus dependent actus diuersarum potentiarum abinuicem quam actus eiusdem potentie; set actus diuersarum potentiarum se habentes per ordinem habent talem connexionem quod nulla uirtute potest quis ferri in primum sine secundo, sicut nullus potest uelle sine intelligere; ergo fortiori ratione in actibus eiusdem potentie habentibus ordinem.
Quod dicitur secundo, quod Adam in statu innocentie habuit cognitionem mediam inter cognitionem nostram et beatam, dico quod potuit habere cognitionem mediam supra nostram in eadem specie intensiorem, set non abstractiuam differentem specie a nostra. Ad tertium, cum dicitur quod prior cognitio potest haberi sine posteriore, dicendum quod prior cognitio est existentis in actu secundum quod huiusmodi, ut probatum est et adhuc probabitur.
Ad quartum dicendum quod in ea est duplex defectus: primus est quod argumentum procedit ex communioribus secundum uniuersalitatem, in Deo autem non est accipere abstractum secundum uniuersalitatem; et qui sic apprehendit Deum non intelligit, cum Deus secundum se sit quedam singularitas. Alius defectus est quia uniuersaliora sub esse uniuersali non sunt prius cognita simpliciter, immo eorum cognitio dependet ex cognitione singularium iuxta illud quod dicit PHILOSOPHVS I De anima: Vniuersale 2 aut nichil est aut posterius est.