Display to small

Set dicet ALIQUIS quod de ratione fidei est plus quam assumptum sit, quia fides est habitus quo assentimus alicui conclusioni propter ¹ auctoritatem dicentis solum, propter quod cum fide non potest stare scientia ratione exclusionis importate per hoc quod dico “solum”. Set istud non ualet, quia li solum potest facere exclusionem respectu fidei uel respectu habentis fidem. Si respectu fidei, uera est propositio sub hoc sensu: fides facit assentire propter auctoritatem dicentis solum, idest fides non facit assensum nisi illum qui est per auctoritatem; et hoc est uerum. Si autem li solum faciat exclusionem respectu habentis fidem generaliter, falsa est; est enim sensus: fides facit assentire propter auctoritatem dicentis solum, idest habens fidem non assentit nisi propter auctoritatem tantum; et hoc est falsum, quia potest habere cum auctoritate rationem et cuilibet assentire etiam si alterum deesset; licet enim fides non causet assensum nisi illum qui est per auctoritatem, non tamen excludit omnem alium. Quod patet, quia sicut fides facit assentire propter auctoritatem solum, sic scientia facit assentire propter demonstrationem solum; set in scientia li solum non facit exclusionem alterius assensus respectu scientis absolute, set tantum respectu scientie; sciens enim non solum assentit conclusioni scite propter demonstrationem, set quandoque propter experimentum sumptum ex singularibus ex quibus concluditur uniuersale, sicut perspectiuus potest habere scientiam suorum principiorum per demonstrationem superioris scientie, scilicet geometrie, et nichilominus eis assentit uia experientie; ergo similiter in proposito; quare etc.