Display to small

Set istud non uidetur bene dictum. Primo, quia sicut nullus dicit uocaliter accipiendo dicere pro manifestare nisi per uerbum suum uocale, et non per uerbum uocale ab alio prolatum, ita uidetur quod nullus dicat mentaliter nisi per uerbum suum mentale a se mentaliter prolatum, et non per uerbum mentale ab alio prolatum. Si ergo Verbum in diuinis sit tantum personale, puta Filius, sequitur quod in tali Verbo uel per tale Verbum non dicet uel non manifestabit se nisi Pater; constat autem quod quelibet Persona dicit se et alia proprie accipiendo dicere pro manifestare; ergo dicunt se et alia alio uerbo quam sit Verbum a Patre productum; illud autem non potest esse nisi uerbum essentialiter sumptum, quod est ipse actus intelligendi, qui est uerbum a qualibet Persona dicente prolatum, que prolatio est non secundum rem, set secundum rationem. Secundo, quia in Verbo sumpto pro Filio nichil manifestatur nisi ratione essentie, et non ratione proprietatis personalis; set¹ nichil habet rationem uerbi proprie, nisi ut habet rationem manifestatiui; ergo Filius non habet rationem Verbi nisi ratione essentie uel alicuius essentialis et non secundum aliquid personale. Patet ergo quod uerbum de ui uocis et proprie est aliquid essentiale.

Set istud non uidetur bene dictum: primum, quia sicut nullus dicit uocaliter accipiendo ‘dicere’ pro manifestare nisi per uerbum suum uocale et non per uerbum uocale ab alio prolatum, ita uidetur quod nullus dicat mentaliter nisi per uerbum suum mentale a se mentaliter prolatum et non per uerbum mentale ab alio prolatum. Si ergo Verbum in diuinis sit tantum personale, puta Filius, sequetur quod in tali Verbo uel per tale Verbum non dicet uel non manifestabit se nisi Pater; constat autem quod quelibet Persona dicit se et alia proprie accipiendo ‘dicere’ pro manifestare; ergo dicunt se et alia alio uerbo quam sit Verbum a solo Patre productum. Illud autem non potest esse nisi uerbum essentialiter sumptum, quod est proprie actus intelligendi, qui est uerbum a qualibet Persona dicente prolatum, que prolatio est non secundum rem, set secundum rationem. Secundo, quia in ‘Verbo’ sumpto pro Filio nichil manifestatur nisi ratione essentie et non ratione proprietatis personalis; set nichil habet rationem ‘uerbi’ proprie nisi ut habet rationem ‘manifestatiui’; ergo Filius non habet rationem ‘Verbi’ nisi ratione essentie uel alicuius essentialis et non secundum aliquid personale. Patet ergo quod ‘uerbum’ de ui uocis et proprie est aliquid essentiale.